صدایم کن ای روح وروانم

صدایم کن ای عشق لایزالم

صدایم کن  صدایم کن

که صدای تو آرامم می کند .

در اوج اندوه ...

در اوج ماتم ...

در صدایت چه داری که تا صدایم می کنی

قلبم سبک میشود !

نمی دانم من تو را باید چگونه صدا بزنم ؟

تا بیایی !

اسمت را نمی دانم !

نشانت را نمی دانم !

اما طنین صدایت را حتی بهتر ازخودت  می شناسم .

می شناسم آن صدایی را که از مهربانی می گوید ...

از هم زبانی ...

از گذشت ...

و ...

عشق .....

چگونه می شود  که صدایت را فراموش کنم ؟

نه ...

نه...

هرگز !!!

هرگز از یادم نمی روی .

من تورا راحت نیافتم که راحت از دست دهم ...

من تورا با آواز گنجشک ها ، نسیم بهاران ، و گرمی تابستان یافتم !

گرمی دستانت را هیچ ازمن نگیر ...

من تورا با دنیایی از زر عوض نخواهم کرد ...

نه...

نه ...

تو عشقه افسانه ای من هستی !!!

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: